De Molenbeek volgt gedeeltelijk haar natuurlijke loop en gedeeltelijk een door mensenhanden rechtgetrokken loop in functie van de watermolens die erop gebouwd zijn. Ook de leibeken in de komgronden (= laaggelegen gronden die uit zware rivierklei bestaan) werden door de mens gegraven om het kwelwater af te voeren.

Je kan hier nog het oude rabattensysteem herkennen: parallelle grachtjes op geringe afstand van elkaar die voor de afwatering zorgden. Een deel van het gebied was vroeger hooiweide en een ander deel hakhoutbos. In het oostelijke deel werd vroeger turf gewonnen. Veertig jaar geleden was hier veel meer open water te bespeuren. Vandaag kan je er nog steeds de zeldzame moerasvaren en de delicate pluimzegge bewonderen.
​
In het voorjaar schitteren de mooie graslanden met dotterbloem, echte koekoeksbloemen, en bosorchissen ... De ijsvogel laat er zich regelmatig zien en tijdens het broedseizoen houdt de kleine karekiet zich schuil in de rietkragen. In de herfst zie je dan weer zeldzame paddenstoelen verschijnen zoals de saffraanamaniet en het gewoon varkensoor.